sábado, 26 de septiembre de 2009

BIHOTZ BIHOTZEZ GELARA ETORRI DA. De todo corazón ha llegado al aula.

Gaur sorpresa ederra izan dugu gelan. Bat-batean oso arraro hitz egiten zuen gizon bat etorri zaigu. Beraren ondoan inortxok ez zuen eseri nahi hasieran, nahiz eta honek poltsikotik jaboizko ponpak egiten dituen tresnatxoa atera gurekin jolasteko eta ondoren armonika atera eta goxoki jo duen. Hau eta gero, elkar piskat gehiago ezagutu gara eta harremana zeharo aldatu da. Denek nahi zuten berarekin.

Hoy hemos tenido una sorpresa bastante agradable y algo inquietante. Ha entrado en el aula un señor que hablaba muy raro. Al principio nadie quería sentarse a su lado, a pesar de que él ha sacado un aparatito para hacer pompas de jabón y ha jugado un rato con nosotros. Después ha tocado un poco la ármonica. Después, ya todos nos conociamos un poquito más y la relación ha cambiado de manera que todos querían estar a su lado.

Gizonak gutun bat ekarri du. Globo baten barruan eskutitz hau eta kartulinazko bihotz bana zegoen. Globoa apurtzeko aukera izan dugu, baina ez zitzaigun apurtzen eta azkenean nahi gabe apurtu eta barruko guztia atera da eta orduan gizona joan egin da.

El señor ha traido un globo muy grande y dentro había una carta y un corazón de cartulina para cada uno. Hemos intentado romper el globo para poder coger lo de dentro, pero sin mucho éxito. Al final, sin querer el globo de ha roto y en ese preciso momento el hombre se ha marchado.

Eskutitza Rosirena zen eta beste egun batean antzerkia ikustera gonbigatzen gintuen. Berak bazeukan istorio polit bat guri kontatzeko. Baina sarrera gisa gizonak utzitako bihotzak dekoratu behar genituen eta hori egiten eman dugu geratzen zitzaigun goiza. bai ederto pasa dugula hau egiten!

La carta la mandaba Rosi y nos invitaba a ir al teatro a verle otro día, ya que ella tenía una bonita historia que contarnos. Pero para poder ir, teniamos que llevar los corazones que nos habían dejado decorados por nosotros el día de la función, para intercambiarlos por las entradas al teatro.

2 comentarios:

  1. ESTO DEL BLOG ES UNA MARAVILLA, PODEMOS HACER LO QUE SEGUN MI OPINION, TODOS LOS PADRES HEMOS DESEADO ALGUNA VEZ, Y ES PODER VER A NUESTROS HIJOS MIENTRAS ESTAN EN LA IKAS POR UN PEQUEÑOS AGUJERITO.
    NO ES EN VIVO Y EN DIRECTO PERO PODEMOS ACERCARNOS MUCHO A ESO, VER EN IMAGENES Y SABER LO QUE HAN ECHO DURANTE EL DIA ES MUY GRATIFICANTE.
    MONIKA, CREO QUE HACES UN GRAN TRABAJO.
    LA AMATXO DE ALAI.

    ResponderEliminar